Ieder mens krijgt in haar/zijn leven vroeg of laat te maken met rouw en verlies door het overlijden van een dierbare. Het is een ervaring die van alles in je kan losmaken en aanraken. De emoties die hiermee gepaard gaan worden meestal niet als prettig ervaren. We hebben de neiging om ze te onderdrukken of te vermijden omdat we als mens instinctief geen pijn willen voelen.
Ik wil je hier graag meenemen in een andere kijk op emoties en wat gevoelens van rouw jou willen vertellen. Wist je namelijk dat emoties en dus ook
rouw je helpers zijn?
Emoties wijzen jou de weg
Allereerst is het goed om vast te stellen dat je niet je emoties bent.
Je hebt emoties. Ze stromen als energie door je heen en je kunt ze op allerlei manieren voelen in je lichaam. De emoties die je voelt, spiegelen wat er in jouw binnenwereld speelt. Het zijn richtingaanwijzers die je laten zien wat je moet doen of juist laten om weer in lijn te komen met jezelf en je leven.
Een prachtig navigatiesysteem in onszelf waar we altijd toegang tot hebben. We hebben alleen niet geleerd wat we met emoties kunnen doen en wat
ze ons te vertellen hebben.
Wat is de boodschap van rouw?
Laten we het gevoel van rouw eens onder de loep nemen.
Wat wil het je vertellen? Rouw kan intens voelen. Ook in je lichaam.
Je voelt rouw als je een gekoesterd iemand of iets op een diep niveau
aan het loslaten bent. Ook gaat rouw over het zoeken en vinden van een nieuwe harmonie. Ergens namelijk, was je erg gehecht aan diegene
of datgene wat nu is weggevallen. Het zoeken naar een nieuwe balans
kan dan als rouw voelen. Hoe groter de hechting was, hoe heftiger het rouwproces. Niet per se langer trouwens. Dat is voor iedereen verschillend.
Wat vraagt rouw van jou?
Rouw nodigt je uit om alle ruimte geven aan dit proces in jezelf.
Laat gebeuren wat hierin gebeuren wil. Wil je huilen, huil. Wil je lachen, lach.
Zet jezelf niet vast in “hoe het moet/zou moeten zijn”. Durf niet te weten
hoe het loopt en vertrouw op het proces zoals het zich aandient.
Maak van rouw niet je vijand.
Nu denk je misschien, allemaal mooi geschreven, maar wat als
het zo rauw en pijnlijk voelt van binnen? Ja, dan voel en begrijp ik je.
En toch juist dan is het enige dat je hoeft te ‘doen’ je beetje bij beetje
te openen voor dat pijnlijke gevoel. Kun je een plek vinden in jezelf
vanuit waar je hier naar kunt kijken? En als dat te spannend of te moeilijk is, mag je het dan samen doen? Laat je hierin hulp toe?
Want we hebben dit nooit echt geleerd… dat het oké is om emoties
te ervaren. Dat het ook samen kan.
Ik wens je toe dat je je veilig mag voelen om te leren kijken en voelen in jezelf.
Ook en misschien wel juist als het zeer doet. Dat je leert hoe je jezelf dan kunt dragen en sturen. Soms betekent dat simpelweg ook een proces tijd geven. Het laten gebeuren. Het “zo-zijn” toe te laten. Uit ervaring weet ik dat dit soms heel moeilijk kan zijn, maar dat het je ook zal helpen weer naar de lichte kant van jezelf en het leven toe te bewegen.
